ARCH+ features 33: Arno Brandlhuber i Christian Kerez
Jaką wartość ma tekst w pracy architekta? O tym zagadnieniu dyskutowali uczestnicy ARCH+ features w Vorhoelzer Forum na Uniwersytecie Technicznym TU München. Moderator Stephan Trüby rozmawiał z Arno Brandlhuberem i Christianem Kerezem o ich projektach i ambiwalencji produkcji tekstów i budynków.
Arno Brandlhuber jest założycielem biura brandlhuber+ i Professor für Architektura und Stadtforschung. Jego praca charakteryzuje się dywersyjnym podejściem do zasad społecznych, gospodarczych i politycznych, które mają wpływ na pracę architekta.
Skutkiem tego może być zredukowanie w czasach progresywnego wzrostu – jak w przypadku jego Antywilli. Tam redukuje on powierzchnię użytkową w zimie poprzez opuszczane folie PCV, aby obniżyć zużycie energii. Ale to może także oznaczać przesadę, jak na przykładzie Brunnenstraße w Berlinie, siedziby jego biura. Tam Brandlhuber zrealizował warunki środowiskowe dla tego budynku w sposób skrupulatny i nader dokładnie. I tak dach jest ekstremalnie pochyły, aby do sąsiada mogło docierać słońce.
Oft setzt Brandlhuber sich, begleitend zu seinen Projekten, schriftlich mit den auf ihn wirkenden Kräften auseinander. Für den Architekten ist die Textproduktion ebenbürtig zur Gebäudeproduktion.
Im politischen und gesellschaftlichen Diskurs ist der Text für ihn ein mächtiges Instrument. Er entwirft so ein Pendant zu den Baugesetzen und den unterschwelligen politischen und wirtschaftlichen Erwartungshaltungen, denen Architektur genügen soll.
Także szwajcarski architekt Christian Kerez jest architektem prezentującym bliskie dyskursowi intelektualne założenia. Kerez, który wykłada na ETH Zürich Design i Architekturę, przypisuje dużą wartość przedmiotom, które wpływają na niego w jego pracy. I tak na jego stronie internetowej znajdują się oprócz projektów jego budowli także zdjęcia, fragmenty filmów, pism na temat architektury lub wskazówki o wystawach. Wszystko, „na co gdzie indziej nie ma miejsca“ a co ma jednak wpływ na jego pracę.
Nawet przeszkody, które utrudniają jego kreatywną, projektową pracę, funkcjonują jako katalizator jego pracy, na przykład Ustawa Budowlana. Projekt budynku jest dla niego także zawsze mierzeniem się z zasadami, których musi przestrzegać. „Z nimi się mierzę, przy nich się przepracowuję“, twierdzi Kerez. Wynikiem tego zmagania jest między innymi budynek nad Jeziorem Zurychskim, który został zaprojektowany włącznie z najmniejszymi detalami dokładnie zgodnie z Ustawą Budowlaną. I natychmiast wywołał sprzeciw władz.
Istnieją więc dwa rodzaje tekstu, które wpływają na pracę obydwu architektów. Po pierwsze jest to własny, kreatywny tekst, który konkretyzuje zamysł projektu budynku lub mu towarzyszy. Po drugie są to statyczne, surowe wymagania Ustaw Budowlanych lub inwestorów, z którymi muszą się mierzyć architekci. Obydwa stanowiska muszą być ciągle równoważone.
Możliwości narracyjne architektury są widoczne w wykonanej na zamówienie zewnętrznej stacji domofonowej, którą wyprodukowała firma Siedle dla Antywilli Arno Brandlhubera. Jej materiał, surowe aluminium, które zostało wytopione w tym kształcie w Schwarzwaldzie, opowiada wiele historii.
Wskazuje on na korzenie przedsiębiorstwa z tradycjami Siedle, które rozwinęło się z odlewni dla szwarcwaldzkiej manufaktury zegarów. Jednocześnie powierzchnia zewnętrznej stacji domofonowej jest reminiscencją historii tego budynku: Ma ona wygląd odlewu w formie typowego dla NRD tynku, którym jest obłożony ten dom. Utlenianie tego surowego materiału jest zamierzone, wpływ warunków atmosferycznych na elementy konstrukcyjne jest wyrazem koncepcji architektury Brandlhubera, która nadaje historii i życiu doczesnemu własną wartość.
Vorhoelzer Forum z wszystkimi zajętymi miejscami było za małe wobec takiego naporu zainteresowanych. Dzięki transmisji na żywo w przedsionku ponad 250 osób mogło śledzić to spotkanie.
Środek zdjęcia: Arno Brandlhuber, na pierwszym planie Anh-Linh Ngo, Redaktor ARCH+.
Rozmowa: Andres Lepik, Dyrektor Muzeum Architektury TU München, i Peter Cachola Schmal, Dyrektor Niemieckiego Muzeum Architektury we Frankfurcie.

Wszystkie zdjęcia: David von Becker.
© 2020 S. Siedle & Söhne OHG
TOP